Benim bu et yememe olayım ne zaman başladı bilmiyorum ama bedenimde o yemediğim, daha doğrusu yiyemediğim, etlerin etkilerini bariz bir şekilde hissediyorum. İnsan en yakın arkadaşlarından birinin ismini unutabilir mi ki? Ee benim gibi erken yaşta bunamaya başlayan biriyse şayet gayet de unutur.
En son 2009 yazında arkadaşlarla beraber rakı-balık olayına girelim demiştik.Bursa'nın çok güzel yerlerinden biri olan Trilye'ye gittiğimizde birer mezgit yemeye karar verdik.Tabi benim et yeme çabam daha o zamanlardan vardı.Ben de hemen dahil oldum plana. O gün rakılar mezeler ve bol ekmekle beraber balığı yiyebildim. Elim kadar ekmeğin içine baş parmağım büyüklüğünde bi balık parçasını koyup yiyordum ki kokusunu alıp da midemi bulandırmayayım.
Hah,işte bi o gün yemiştim bir de bugüne kısmet oldu. Sırf bu sağlık muhabbetleri yüzünden balığı yemeye kasıyorum. İnsanlar eti yemekten nasıl zevk alıyorlar anlamıyorum. Şimdi kurban bayramı da geliyor. Tam bir işkence benim için. Bir müslüman olsam da ileride kurban kesiceğimi hiç zannetmiyorum. Ya da en fazla parasını veririm ama kurbanlığın yüzünü görmem,adamlar hayvanı bulurlar,keserler,ihtiyaç sahiplerine dağıtırlar ve ben de bu dertten kurtulmuş olurum.
Beyaz et yeme çabam devam edecek...Midem bulansa da tiksinsem de ben işte varım arkadaş!
En azından 30'umda moron çocuklar doğurmamak adına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder